Choroba SM

Choroba SM – stwardnienie rozsiane, należy do grupy chorób z autoagresji. U każdego zdrowego człowieka układ odpornościowy borni nasz organizm przed różnego rodzaju wirusami i bakteriami. Limfocyty czyli białe ciałka, ciągle krążą we krwi i jeśli nie widzą niepożądanych bakterii czy wirusów, nie aktywują się. Zdarza się jednak tak, że nasze białe ciałka zaczynają widzieć wroga w komórkach własnego organizmu i zaczynają je niszczyć. W chorobie SM limfocyty atakują komórki nerwowe w mózgu i rdzeniu kręgowym, a przede wszystkim ich osłonkę zwaną mieliną. Gdy mielina i odsłonięte włókna nerwowe są niszczone przez limfocyty, komórki nie mogą sobie sprawnie przekazywać sobie impulsów. Skutkiem tego są między innymi zaburzenie nurologiczne czyli zaburzenia widzenia, równowagi, czucia, niedowład. Im bardziej osłonka jest zniszczona tym większe są zaburzenia w przesyłaniu impulsów nerwowych. W czasie gdy choroba się rozwija, z czasem w miejscach uszkodzeń powstają stwardnienia, które mogą całkiem zablokować przepływ impulsów nerwowych. Prowadzone statystyki pokazują, że na tą chorobę choruje dwa razy więcej kobiet niż mężczyzn. A najbardziej są narażone osoby w wieku od 20-40 lat. SM ma cztery postacie: rzutowo emisyjna i na nią zapada ok. 85 procent chorych, pierwotnie postępująca, rzutowa wtórnie postępująca i postępująco-nawracająca. W postaci rzutowej SM objawy pojawiają się i utrzymują kilka czasem kilkanaście dni, tygodni, miesięcy a bywa tak że nawet kilka lat. We wczesnej fazie choroby objawy każdego rzutu prawie całkiem ustępują. Z biegiem lat objawy neurologiczne nie cofają się i choroba przechodzi do kolejnej fazy wtórnie postępującej. W fazie tej nie ma już rzutów, ale chory staje się coraz mniej sprawny. SM wtórnie postępująca to taka która nie ma rzutów i remisji, ale objawy stale się nasilają. Ważną informacją jest to, że SM nie u wszystkich ma taki sam przebieg. Jest jednak kilka znaczących objawów, które powinny skłonić do szybkiego kontaktu z neurologiem, a są to: Zapalenie nerwu wzrokowego, trudności w rozpoznawaniu kolorów, a przede wszystkim nagła utrata ostrości widzenia lub pojawienie się ciemnej plamy w polu wiedzenia tzw. widzenie podwójne; dokuczliwe zawroty głowy; skandowanie słów zamiast płynnej mowy; ruchy kończyn są mniej precyzyjne, brak siły w kończynach; apatia; depresja. Żeby stwierdzić SM należy wykonać rezonans magnetyczny.